Ondergrondse Ontdekkingen I: ILSA

Dagelijks komt er zoveel interessante muziek voorbij op onder andere social media en om dat allemaal bij te houden is bijna een onmogelijke taak. Om die reden zal ik per maand één band onder de aandacht brengen in het onderdeel Ondergrondse Ontdekkingen.We beginnen met een duistere crust/punk/doom/sludge metalband uit Washington:

ILSA ziet het leven in 2008. De band ontstond vanuit Time Of The Wolf, de vorige band waar Brendan, Joshy en Orion in speelden. De reden? Gitarist Dylan wilde iemand een mep verkopen maar verkocht zijn mep aan een raam. Met vier doorgesneden pezen kon Dylan een periode geen gitaar spelen en terwijl hij aan het genezen was, richtten de andere bandleden met vrienden Sharad en Garrett ILSA op om toch iets te doen te hebben. 

Van links naar rechts: Orion (zang), Brendan (gitaar), Sharad (bas), Joshy (drums), Tim (gitaar)

Hoe klinkt de band:

De band klinkt als een enorme brok beton waar stalen pinnen uitsteken die omringd zijn door een korstige bruingroene schimmel die zich langzaam door het beton en staal heen vreet. Het ligt in een ondergrondse kelder waar satanische rituelen worden gehouden, op de grond zijn pentagrammen en andere demonische symbolen geschilderd. Voor de 'duidelijkheid': ILSA maakt satanische crust/doom/sludge metal.

Discografie:

2009: The Maggots Are Hungry

2010: Tutti il colori del buio (Italiaans voor ‘Alle kleuren van de duisternis)

2011: Split EP met de Finse death/doommetal band Hooded Menace

2012: Intoxicantations

2013: Split EP met Seven Sisters Of Sleep

2015: The Felon’s Claw

2016: Split EP met Coffins

2018: Corpse Fortress

Beste album:

Dat is het laatst uitgekomen album Corpse Fortress, vanwege alles wat er op die plaat bij elkaar komt: de songwriting skills, de simpele maar o zo zware riffs en de lyrics van zanger Orion waarin hij als een soort evil wizard allerlei demonen en mythologische schepsels oproept. ILSA grooved in 'Nasty, Brutish', 'Rückenfigur' en 'Prosector'. 'Old Maid' laat hun punk origine horen en 'Long Lost Friend' is een Latijns gebed naar de duivel.

Wat moet je weten over deze band?

• In tegenstelling tot wat de bandnaam je misschien doet vermoeden (de band is vernoemd naar een Canadese sexploitationfilm over een vrouwelijke nazi agente die mannen gebruikt als seksspeeltjes), is de band antifascistisch. ILSA heeft een tijdje onder contract gestaan bij Dark Descent Records en zijn daar weggegaan omdat ze homofobische en racistische kreten naar hun hoofd geslingerd kregen van zowel artiesten als fans. Het label werkte samen met het nationaal socialistische black metal label Satanic Skinhead. Dus vertrokken ze naar het kleinere lokale label A389 Records van Integrity gitarist Domenic Romeno.  
• Hun discografie bevat meerdere oude folkliedjes die ze op hun eigen wijze bewerken. Op hun laatste album werd 'Polly Vaughn' gecoverd, een nummer van The Dillards uit 1963. Op Intoxicantations wordt het nummer 'Foreign Lander' van Martha Hall uit de jaren 50/60 opnieuw gespeeld en op het debuutalbum The Maggots Are Hungry wordt het folkliedje 'Barbry Allen' (bekend als Barbara Allen, ontdekt in een dagboekkpassage uit 1666) in een nieuw spijkerjasje gestoken.
• Drummer Joshy zat op de drumkruk bij hardcore groep Integrity, is illustrator en maakt de originele en verrassende albumhoezen van ILSA. 
• In 2015 tekenden ze bij metallabel Relapse Records.

Waarom moet je deze band checken?

ILSA is een band die diepgang en creativiteit in de muziek en in het fysieke aspect (de albumhoezen) stopt. De doom/crust/sludge metal die ze maken is niet voor iedereen, maar de personen die de duistere kant van zichzelf willen omarmen en verkennen hebben aan ILSA een goede gids. Het jammere is dat de band alleen optreedt in de USA. Hopelijk kunnen ze door de samenwerking met Relapse de oceaan oversteken en in Europa optreden.

Genoeg gelezen? Tijd voor muziek. Bij iedere band die ik voorsel maak ik een playlist in Spotify met de beste nummers. Beluister hem hier.

Bandcamp
Facebook
Instagram